علائم در رفتگی آرنج دست
در رفتگی آرنج به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، استخوان‌های تشکیل دهنده مفصل آرنج از موقعیت طبیعی خود خارج می‌شوند. این حالت معمولاً به دلیل وارد آمدن نیروی شدید یا ضربه به مفصل آرنج رخ می‌دهد و ممکن است با آسیب‌های دیگر مانند شکستگی استخوان، پارگی رباط‌ها یا آسیب به عروق خونی و اعصاب همراه باشد. برای خرید آرنج بند، می‌توانید به دسته مربوطه در سایت سیب 115 مراجعه کنید.
آناتومی آرنج دست
مفصل آرنج از سه استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو (در قسمت فوقانی مفصل)، زند زیرین (اولنا) و زند زبرین (رادیوس) که این دو استخوان در قسمت پایینی مفصل آرنج قرار دارند.
ساعد از دو استخوان زند زیرین و زند زبرین تشکیل شده است. استخوان زند زیرین در راستای انگشت کوچک دست قرار دارد و استخوان زند زبرین در راستای انگشت شست دست واقع شده است.
در سمت داخلی و خارجی مفصل آرنج رباط‌هایی برای حفظ استحکام و پایداری این مفصل وجود دارند. این رباط‌ها به اتصال استخوان‌های تشکیل دهنده‌ی مفصل آرنج کمک می‌کنند. رباط‌های قسمت خارجی مفصل آرنج، استخوان بازو را به استخوان زند زبرین (رادیوس) متصل می‌کنند و رباط‌های داخلی نیز استخوان بازو را به زند زیرین (اولنا) متصل می‌کنند.
علائم و نشانه‌های در رفتگی آرنج
1. درد شدید: معمولاً درد بلافاصله پس از در رفتگی آغاز می‌شود و می‌تواند شدید باشد.
2. تورم: ناحیه اطراف مفصل ممکن است متورم شود.
3. تغییر شکل ظاهری: ممکن است مفصل آرنج به نظر غیرطبیعی و از جای خود خارج شده باشد.
4. کاهش حرکت: حرکت مفصل آرنج ممکن است محدود یا غیرممکن شود.
5. کبودی: پس از مدتی ممکن است کبودی در ناحیه آسیب دیده ظاهر شود.
عوامل مؤثر در ایجاد در رفتگی آرنج
1. سقوط: افتادن روی دست‌های باز یا خم شده می‌تواند منجر به در رفتگی آرنج شود.
2. ورزش‌های تماس فیزیکی: ورزش‌هایی مانند فوتبال، راگبی و کشتی که شامل تماس فیزیکی شدید هستند، خطر در رفتگی آرنج را افزایش می‌دهند.
3. حوادث: تصادفات خودرو یا ضربات مستقیم به آرنج می‌توانند باعث در رفتگی شوند.
درمان در رفتگی آرنج
1. جا انداختن: پزشک معمولاً با استفاده از تکنیک‌های خاص استخوان‌ها را به موقعیت صحیح خود بازمی‌گرداند.
2. تثبیت: پس از جا انداختن، آرنج ممکن است برای مدتی در آتل یا گچ قرار داده شود تا از حرکت جلوگیری شود و بافت‌های آسیب دیده بهبود یابند.
3. فیزیوتراپی: برای بازگرداندن دامنه حرکتی و تقویت عضلات اطراف مفصل آرنج، ممکن است فیزیوتراپی توصیه شود.
4. داروهای ضد درد و ضد التهاب: برای کاهش درد و التهاب ممکن است داروهایی تجویز شوند.
پیشگیری
1. استفاده از وسایل محافظتی: در ورزش‌ها و فعالیت‌هایی که خطر آسیب وجود دارد، استفاده از پد‌ها و محافظ‌های مناسب می‌تواند مفید باشد.
2. تقویت عضلات: تقویت عضلات بازو و ساعد می‌تواند به پایداری مفصل آرنج کمک کند و خطر در رفتگی را کاهش دهد.
در صورت مواجهه با در رفتگی آرنج، مهم است که فوراً به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب و به موقع انجام شود.
جا انداختن در رفتگی آرنج به چه صورت است؟
جا انداختن در رفتگی آرنج به عملی گفته می‌شود که در آن پزشک استخوان‌های خارج شده از مفصل آرنج را به موقعیت طبیعی خود بازمی‌گرداند. این فرآیند نیاز به دقت و تجربه دارد تا از آسیب‌های بیشتر جلوگیری شود. مراحل کلی جا انداختن در رفتگی آرنج به شرح زیر است:
مراحل جا انداختن در رفتگی آرنج
1. ارزیابی اولیه:
- تشخیص نوع در رفتگی: پزشک با استفاده از معاینه بالینی و تصاویر رادیولوژی (اشعه ایکس) نوع و شدت در رفتگی را تشخیص می‌دهد.
- بررسی آسیب‌های جانبی: ممکن است علاوه بر در رفتگی، آسیب‌هایی مانند شکستگی، پارگی رباط‌ها، یا آسیب به عروق خونی و اعصاب وجود داشته باشد که باید مورد توجه قرار گیرد.
2. آماده‌سازی بیمار:
- تسکین درد: معمولاً از داروهای مسکن و آرام‌بخش استفاده می‌شود تا بیمار درد کمتری حس کند.
- آرام‌بخش یا بی‌حسی: بسته به شدت در رفتگی و وضعیت بیمار، ممکن است از آرام‌بخش یا حتی بی‌حسی موضعی یا عمومی استفاده شود.
3. جا انداختن مفصل:
- روش بسته (Close Reduction):
- پزشک با استفاده از تکنیک‌های خاص و به کمک دست‌های خود، استخوان‌ها را به موقعیت طبیعی بازمی‌گرداند. این روش معمولاً بدون نیاز به جراحی انجام می‌شود.
- برای مثال، پزشک ممکن است بازوی بیمار را به آرامی بکشد و سپس به سمت داخل یا خارج بچرخاند تا استخوان‌ها به محل صحیح خود بازگردند.
- روش باز (Open Reduction):
- در موارد پیچیده‌تر یا زمانی که روش بسته موفق نباشد، ممکن است نیاز به جراحی باشد تا استخوان‌ها به صورت مستقیم و با دید باز به محل خود بازگردند.
4. تثبیت مفصل:
- آتل یا گچ: پس از جا انداختن، مفصل آرنج با استفاده از آتل یا گچ تثبیت می‌شود تا از حرکت آن جلوگیری شود و بهبود یابد.
- پانسمان فشاری: در برخی موارد از پانسمان فشاری برای کاهش تورم استفاده می‌شود.
5. مراقبت‌های پس از جا انداختن:
- فیزیوتراپی: پس از چند روز یا هفته (بسته به توصیه پزشک)، فیزیوتراپی برای بازگرداندن دامنه حرکتی و تقویت عضلات آغاز می‌شود.
- پایش مداوم: پزشک ممکن است با انجام تصاویر رادیولوژی دوره‌ای وضعیت بهبود مفصل را پایش کند.
نکات مهم:
- عدم تلاش خودسرانه: تلاش برای جا انداختن در رفتگی آرنج بدون حضور پزشک ممکن است باعث آسیب‌های جدی‌تر شود.
- پیگیری مداوم: مراجعه منظم به پزشک برای ارزیابی پیشرفت بهبودی ضروری است.
در نهایت، همکاری دقیق با تیم پزشکی و رعایت دستورالعمل‌های داده شده می‌تواند به بهبود سریع‌تر و جلوگیری از عوارض احتمالی کمک کند.
