نمایش 1 تا 15 از 15 محصول
قبل از خرید دستگاه اکسیژن ساز ، ابتدا باید بدانید که دستگاه اکسیژن ساز چیست و چه نقشی در بهبود تنفس بیماران دارد. دستگاه اکسیژن ساز یک تجهیزات پزشکی است که برای تولید اکسیژن با خلوص بالا از هوای محیط استفاده می‌شود. برخلاف کپسول‌های گاز فشرده، این دستگاه نیازی به شارژ یا پر شدن مداوم ندارد و به‌صورت الکتریکی کار می‌کند. اکسیژن موجود در هوا حدود ۲۱ درصد است، اما این دستگاه با فیلترهای مخصوص (به‌ویژه زئولیت)، اکسیژن را از سایر گازها جدا کرده و با خلوصی حدود ۹۳ تا ۹۷ درصد، آن را در اختیار بیمار قرار می‌دهد.
این دستگاه به‌طور گسترده برای بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی مانند:
.png)
وقتی تصمیم به خرید دستگاه اکسیژن ساز می‌گیرید، اولین نکته‌ای که باید بدانید این است که قلب تپنده دستگاه، کمپرسور آن است. این بخش با مکش هوای محیط، اکسیژن ۲۱ درصدی موجود را فیلتر و غلیظ می‌کند و اکسیژنی با خلوص حدود ۹۴ درصد تولید می‌کند. عملکرد کمپرسور به کمک ماده‌ای به‌نام زئولیت انجام می‌شود که نقش کلیدی در جداسازی اکسیژن از هوا دارد. عنصر مهم دیگر، فلومتر یا همان نمایشگر میزان جریان اکسیژن است. این قطعه به شکل یک استوانه شیشه‌ای مدرج دیده می‌شود که معمولاً بین ۱ تا ۵ یا ۱ تا ۱۰ لیتر در دقیقه تنظیم می‌شود. وجود یک ساچمه کوچک درون آن، نشان‌دهنده میزان دقیق اکسیژن خروجی است؛ ویژگی مهمی که در زمان خرید دستگاه اکسیژن ساز باید به دقت بررسی شود.
برای افزایش راحتی تنفس، اکسیژن خروجی باید مرطوب شود. این کار توسط مخزن آب مقطر انجام می‌شود. اگر میزان آب بیش از حد یا کمتر از حد استاندارد باشد، عملکرد دستگاه کاهش می‌یابد یا حتی دستگاه هشدار می‌دهد. بنابراین بررسی منظم سطح آب مقطر اهمیت زیادی دارد. در نهایت، با فشار دادن دکمه پاور، دستگاه شروع به کار کرده و تولید اکسیژن را آغاز می‌کند. علاوه بر این بخش‌ها، اجزای تخصصی‌تری مثل شیر برقی، فیوز، بورد الکترونیکی و فیلتر داخلی هم در دستگاه وجود دارد، اما هنگام خرید بیشتر باید تمرکز شما روی بخش‌های عملکردی و قابل فهم باشد. در کل، اگر قصد خرید دستگاه اکسیژن ساز دارید، شناخت این اجزا به شما کمک می‌کند تا با اطمینان بیشتری انتخاب کنید و مطمئن شوید که دستگاه مورد نظر پاسخ‌گوی نیازهای درمانی شما یا عزیزانتان خواهد بود.
اگر در حال بررسی شرایط برای خرید دستگاه اکسیژن ساز هستید، شناخت موارد کاربرد این دستگاه می‌تواند به تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر شما کمک کند. دستگاه اکسیژن ساز تنها مخصوص یک گروه خاص از بیماران نیست؛ بلکه در طیف وسیعی از مشکلات تنفسی و قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
یکی از کاربردهای اصلی اکسیژن ساز، کمک به بیمارانی است که دچار عفونت‌های شدید ریوی یا پنومونی شده‌اند. این افراد اغلب با تنگی نفس مواجه می‌شوند و نیاز به اکسیژن با خلوص بالا دارند. همچنین، بیمارانی که در منزل به ونتیلاتور یا دستگاه‌هایی مانند بای‌پپ (BiPAP) و NIV متصل هستند، برای تأمین اکسیژن مداوم و مطمئن باید به استفاده از اکسیژن‌ساز خانگی روی بیاورند. در دوران پاندمی، بسیاری از بیماران مبتلا به کرونا تجربه سختی از تنگی نفس را داشتند.
در چنین شرایطی، استفاده از اکسیژن ساز نه‌تنها به بهبود علائم کمک می‌کند، بلکه از مراجعه غیرضروری به بیمارستان نیز جلوگیری می‌نماید. از سوی دیگر، افرادی که با بیماری‌های مزمن مانند آسم، نارسایی قلبی، سرطان ریه یا بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) دست‌وپنجه نرم می‌کنند، جزء افرادی هستند که پزشکان اغلب برای آن‌ها استفاده از اکسیژن ساز را توصیه می‌کنند. حتی در شرایطی خاص‌تر، مانند بیماران مرگ مغزی که به‌صورت نباتی تحت مراقبت هستند، تأمین اکسیژن پایدار برای ادامه عملکرد اندام‌ها حیاتی است و این وظیفه را دستگاه اکسیژن ساز بر عهده می‌گیرد.
در نهایت، اگر به دنبال خرید دستگاه اکسیژن ساز برای منزل یا مراقبت‌های ویژه هستید، لازم است بر اساس نوع بیماری و شدت نیاز اکسیژن تصمیم‌گیری کنید. مشورت با پزشک، شناخت کاربردها و آشنایی با ویژگی‌های فنی دستگاه، سه رکن اصلی برای انتخابی مطمئن هستند.
.png)
اولین ویژگی مهم در خرید دستگاه اکسیژن ساز، میزان صدای آن است. بسیاری از بیماران تنفسی نیاز دارند ساعت‌ها و حتی در طول شب از دستگاه استفاده کنند. اگر دستگاه پر سر و صدا باشد، نه‌تنها خواب و آرامش بیمار را مختل می‌کند، بلکه باعث بی‌قراری و کلافگی او خواهد شد. پس یک دستگاه کم‌صدا، شرط اول انتخاب است. نکته دوم، خلوص اکسیژن خروجی دستگاه است. یک دستگاه استاندارد باید بتواند اکسیژنی با خلوص بیش از ۹۳ درصد تولید کند.
این میزان خلوص برای پاسخگویی به نیازهای بیماران با مشکلات تنفسی متوسط تا شدید ضروری است و به اکسیژن‌درمانی اثربخش کمک می‌کند. دستگاه ایده‌آل باید قابلیت کارکرد ۲۴ ساعته و مداوم را نیز داشته باشد. برخی بیماران، وابستگی کامل به اکسیژن دارند و حتی لحظه‌ای قطع شدن جریان اکسیژن می‌تواند خطرناک باشد. بنابراین، دوام و پایداری عملکرد دستگاه اهمیت بالایی دارد.
نکته مهم دیگر، حفظ کیفیت و ثبات عملکرد در بلندمدت است. کاهش خلوص اکسیژن در اثر استفاده مداوم یکی از مشکلات رایج دستگاه‌های بی‌کیفیت است. دستگاهی که برای استفاده طولانی‌مدت طراحی شده باشد، باید بتواند بدون افت کیفیت، اکسیژن خالص و مطمئن فراهم کند.
دستگاه‌های اکسیژن ساز خانگی با برق شهری ۲۲۰ ولت کار می‌کنند و معمولاً فاقد باتری هستند. این در حالی است که دستگاه‌های پُرتابل باتری‌دار بوده و حتی با برق ۱۲ ولت (مثل فندکی خودرو) نیز قابل استفاده‌اند. اگر بیمار شما نیاز به تحرک یا سفر دارد، این ویژگی یک مزیت مهم محسوب می‌شود. از نظر وزن، اکسیژن‌سازهای خانگی معمولاً سنگین‌اند (بین ۲۰ تا ۳۰ کیلوگرم) و برای استفاده ثابت در خانه طراحی شده‌اند.
اما نسخه‌های قابل حمل، وزنی کمتر از ۳ کیلوگرم دارند و به‌راحتی در کیف مخصوص قرار گرفته و همراه بیمار حمل می‌شوند؛ حتی در سفرهای هوایی. در بحث نحوه عملکرد نیز تفاوت وجود دارد. دستگاه خانگی اکسیژن را به‌صورت مداوم (continuous flow) تولید می‌کند، اما دستگاه پُرتابل می‌تواند هم‌زمان با تنفس بیمار، اکسیژن را به‌صورت پالسی یا مداوم تأمین کند؛ این موضوع می‌تواند در مصرف باتری و کارایی دستگاه قابل حمل، مؤثر باشد.
از لحاظ قیمت، مدل‌های خانگی معمولاً ارزان‌تر از انواع قابل حمل هستند. با این حال، اگر بیمار نیاز به اکسیژن در فضای بیرون از خانه، حین پیاده‌روی یا سفر داشته باشد، خرید مدل پُرتابل یک سرمایه‌گذاری ضروری است. نکته پایانی اینکه دستگاه‌های خانگی به دلیل ابعاد و سیستم قوی‌تر، معمولاً اکسیژن خالص‌تر و با دبی بالاتری تولید می‌کنند. پس اگر بیمار شما به اکسیژن با جریان بالا نیاز دارد، این نکته را هنگام خرید دستگاه اکسیژن ساز فراموش نکنید. برای اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت تفاوت اکسیژن ساز با کپسول اکسیژن ساز، می‌توانید اینجا کلیک کنید.
.png)
دستگاه اکسیژن ساز پرتابل طراحی شده تا در کیف مخصوص حمل قرار گیرد و روی شانه بیمار آویزان شود؛ در حالی که بیمار می‌تواند در پارک قدم بزند، به محل کار برود یا حتی سوار هواپیما شود. این دستگاه‌ها به‌طور معمول دو عدد باتری دارند که بین ۲ تا ۶ ساعت شارژ نگه می‌دارند و با برق فندکی خودرو نیز قابل شارژ هستند؛ مزیتی که دستگاه‌های خانگی از آن بی‌بهره‌اند. مهم‌تر از همه، این دستگاه‌ها از نظر فناوری مشابه نمونه‌های خانگی عمل می‌کنند و با استفاده از مخزن زئولیت، اکسیژن محیط را جذب کرده و با خلوص تا ۹۷ درصد به بیمار تحویل می‌دهند. ظرفیت اکسیژن‌دهی آن‌ها نیز معمولاً بین ۱ تا ۶ لیتر در دقیقه است که برای بسیاری از بیماران مناسب و کافی‌ست.
نکته‌ای که هنگام خرید دستگاه اکسیژن ساز پرتابل باید به آن دقت کرد، رعایت اصول حمل آن است. این دستگاه‌ها باید همیشه در حالت ایستاده استفاده شوند؛ چه داخل کیف مخصوص، چه روی دوش بیمار. وارونه نگه داشتن آن می‌تواند عملکرد دستگاه را مختل کند.
دستگاه اکسیژن ساز خانگی به‌صورت ثابت و با اتصال مستقیم به برق شهری (۲۲۰ ولت) کار می‌کند. برخلاف مدل‌های پرتابل، این دستگاه باتری ندارد و برای تأمین پایدار اکسیژن، باید در حالت ایستاده و بدون جابه‌جایی مورد استفاده قرار گیرد. بیمارانی که دچار بیماری‌های ریوی، قلبی-ریوی یا تنفسی مزمن هستند و امکان تحرک یا جابه‌جایی ندارند، معمولاً بهترین کاندیدها برای استفاده از این نوع دستگاه هستند. این مدل از اکسیژن‌سازها به دلیل طراحی قوی‌تر و خروجی بیشتر، برای اکسیژن‌درمانی در منزل ایده‌آل است. بیمار می‌تواند در آرامش خانه، بدون نیاز به مراجعه مکرر به بیمارستان، روند درمان خود را ادامه دهد. همچنین اگر امکان خرید به‌صورت کامل وجود نداشته باشد، گزینه اجاره دستگاه اکسیژن ساز نیز در دسترس است.
نخستین و مهم‌ترین نکته این است که هرگز دستگاه را در کنار منابع حرارتی مانند بخاری، شوفاژ، یا در معرض سیگار و فندک قرار ندهید. اکسیژن، گازی بسیار قابل اشتعال است و کوچک‌ترین بی‌احتیاطی می‌تواند خطرآفرین باشد. این توصیه به‌ویژه در خانه‌هایی با بیماران نیازمند اکسیژن‌تراپی، حیاتی است. در هنگام استفاده از دستگاه، حتماً آن را در حالت ایستاده قرار دهید و از قرار دادن آن روی فرش یا موکت خودداری کنید. زیرا موتور دستگاه در حین کار گرما تولید می‌کند و اگر راه تهویه مسدود شود، خطر آتش‌سوزی وجود دارد. همچنین دستگاه باید از چهار طرف حداقل ۶۰ سانتی‌متر با دیوار فاصله داشته باشد و از پرده‌ها نیز حداقل یک متر دور باشد.
یکی دیگر از نکات مهم پس از خرید دستگاه اکسیژن ساز، استفاده از محافظ برق استاندارد است. نوسانات برق می‌تواند به مدار داخلی دستگاه آسیب بزند. بهتر است در کنار دستگاه، کپسول اکسیژن بیست لیتری یا مولد برق پشتیبان نیز داشته باشید تا در صورت قطع برق، روند اکسیژن‌تراپی دچار اختلال نشود. دستگاه باید پس از هر ۶ ساعت کار مداوم، حداقل ۳۰ دقیقه خاموش شود تا از فشار به موتور و افت خلوص اکسیژن جلوگیری شود.
همچنین از پیچیدن پتو یا پارچه برای کاهش صدای دستگاه خودداری کنید؛ این کار تهویه را مختل کرده و به دستگاه آسیب می‌زند. در محیطی که دستگاه روشن است، از روشن کردن دستگاه بخور سرد یا گرم بپرهیزید. رطوبت وارد پودر زئولیت می‌شود و عملکرد دستگاه را مختل می‌کند. همچنین لباس بیمار و ملافه‌ها باید کاملاً نخی باشند تا از انتقال الکتریسیته و ایجاد جرقه جلوگیری شود. در نهایت، اگر پس از استفاده از دستگاه دچار سردرد صبحگاهی شدید، با پزشک مشورت کرده و میزان اکسیژن را تنظیم کنید. هرچند اکسیژن‌درمانی اصولاً عوارض خطرناکی ندارد، اما مراقبت اصولی از خود بیمار و دستگاه، بخشی از درمان موفق محسوب می‌شود.
یکی از دلایل رایج خاموش شدن دستگاه، کیفیت پایین ساخت آن است. در دستگاه‌های ارزان یا بی‌کیفیت، معمولاً کمپرسور و مدار داخلی سریع‌تر داغ می‌شوند و سیستم ایمنی داخلی دستگاه برای جلوگیری از آسیب، آن را به‌صورت خودکار خاموش می‌کند. این موضوع به‌وضوح نشان می‌دهد که هنگام خرید دستگاه اکسیژن ساز، کیفیت فنی را فدای قیمت نکنید.
دلیل دوم، ممکن است به کابل برق یا منبع تغذیه مربوط باشد. حتی اگر دستگاه از برند معتبری باشد، کشیده شدن یا شل بودن کابل می‌تواند باعث قطعی برق لحظه‌ای و خاموش شدن دستگاه شود. سومین دلیل، آسیب دیدن بُرد الکترونیکی دستگاه به‌خاطر نوسانات برق است. اگر از محافظ برق استفاده نکنید، نوسان ناگهانی ولتاژ می‌تواند به مدار اصلی آسیب زده و دستگاه را از کار بیندازد. همچنین سوختن فیوز داخلی دستگاه در همین شرایط رخ می‌دهد؛ فیوز در واقع از موتور دستگاه محافظت می‌کند، اما خودش فدا می‌شود و باید به‌موقع تعویض شود.
اگر قصد خرید دستگاه اکسیژن ساز دارید و بیمار شما به اکسیژن ۲۴ ساعته نیاز دارد، حتماً در کنار دستگاه، یک کپسول اکسیژن زاپاس (مثلاً ده لیتری) تهیه کنید. این کار ساده، می‌تواند در شرایط اضطراری، جان بیمار را نجات دهد تا فرصت کافی برای تعمیر یا تعویض دستگاه فراهم شود.
