درمان در رفتگی کتف
درمان دررفتگی کتف یکی از مسائل شایع در زمینه آسیب‌های ورزشی و روزمره است که نیاز به مراقبت‌های ویژه و حرفه‌ای دارد. در صورت بروز این آسیب، اولین اقدام مراجعه فوری به پزشک متخصص برای جااندازی شانه است. استفاده از تکنیک‌های پیشرفته مانند آرتروسکوپی در سال‌های اخیر کمک کرده تا درمان دررفتگی کتف با حداقل درد و بدون نیاز به جراحی‌های تهاجمی انجام شود. پس از آن، دوره توانبخشی و فیزیوتراپی بسیار مهم است تا عضلات و بافت‌های اطراف مفصل کتف تقویت شوند و از بروز مجدد دررفتگی جلوگیری شود. تحقیقات نشان داده‌اند که رعایت دقیق مراحل درمان و تمرین‌های تقویتی، احتمال بازگشت دررفتگی کتف را تا 50 درصد کاهش می‌دهد.
در این مقاله از سایت سیب 115، می‌خواهیم در مورد به طور مفصل در مورد در رفتگی کتف، عوامل موثر و درمان در رفتگی کتف نیز صحبت کنیم.
علائم در رفتگی کتف چیست؟
علائم دررفتگی کتف به وضوح نشان‌دهنده آسیب به مفصل شانه است. برخی از مهم‌ترین علائم شامل موارد زیر می‌شود:
1. درد شدید و ناگهانی: یکی از بارزترین علائم دررفتگی کتف، درد شدید و فوری در ناحیه شانه است که با حرکت دادن شانه افزایش می‌یابد.
2. تغییر شکل مفصل شانه: در صورت دررفتگی، شانه ممکن است ظاهر غیرطبیعی داشته باشد یا حالت "فرورفتگی" پیدا کند که نشان‌دهنده جابجایی استخوان از محل طبیعی آن است.
3. ناتوانی در حرکت شانه: فرد معمولاً نمی‌تواند شانه خود را به درستی حرکت دهد یا بازو را در موقعیت‌های عادی نگه دارد. حرکت شانه بسیار محدود و دردناک می‌شود.
4. تورم و کبودی: به دلیل آسیب به بافت‌های اطراف، ممکن است تورم و کبودی در ناحیه شانه و اطراف آن ظاهر شود.
5. احساس بی‌حسی یا گزگز: در برخی موارد، دررفتگی شانه می‌تواند باعث فشردگی اعصاب شود که منجر به بی‌حسی، گزگز، یا ضعف در بازو، دست، یا انگشتان می‌شود.
6. ضعف عضلانی: عضلات اطراف شانه ممکن است دچار ضعف شوند و توانایی حفظ یا حرکت بازو به شدت کاهش یابد.
7. صدای ترک یا تق تق: برخی افراد ممکن است هنگام دررفتگی صدای ترک خوردن یا "تق" در مفصل شانه را تجربه کنند.
علائم در شانه در نوزاد
دررفتگی شانه در نوزاد معمولاً به دلیل فشار یا آسیب هنگام زایمان اتفاق می‌افتد و باعث می‌شود نوزاد دستش رو به‌طور طبیعی حرکت ندهد. علائمش شامل:
- بی‌قراری و گریه زیاد
- عدم توانایی در حرکت دادن دست یا شانه
- تورم یا کبودی در ناحیه شانه
- گاهی مشکل در شیر خوردن
شانه ممکنه به شکلی غیرعادی آویزون بشود و نوزاد از درد دستش بیشتر بی‌حرکت نگهش دارد. اگر چنین علائمی رو دیدید، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید تا وضعیت بررسی و درمان بشود.
این علائم به سرعت پس از آسیب ظاهر می‌شوند و نیاز به درمان فوری پزشکی دارند تا از آسیب‌های بیشتر به مفصل و بافت‌های اطراف جلوگیری شود.
علت در رفتن کتف چیست؟
درفتگی کتف دلایل مختلفی دارد. در ادامه، به بررسی علت‌های مختلف می‌پردازیم:
ضربه یا آسیب مستقیم
یکی از شایع‌ترین دلایل در رفتن کتف، ضربه یا آسیب شدید است. این می‌تواند در اثر تصادفات، ورزش‌های پرتحرک مثل فوتبال یا بسکتبال، یا حتی افتادن به پشت به وجود آید. در این نوع آسیب، فشار بیش از حد به مفصل شانه وارد می‌شود که باعث می‌شود سر استخوان بازو از حفره شانه خارج شود.
حرکات ناگهانی یا غیرطبیعی
برخی افراد ممکن است در هنگام انجام حرکات غیرطبیعی، مانند چرخاندن دست به شکل غیر عادی یا کشش بیش از حد، باعث در رفتن کتف شوند. این نوع آسیب معمولاً در ورزشکارانی که در فعالیت‌های با حرکات شدید عضلانی مشغول هستند، رایج است.
ضعف عضلات شانه
عضلات شانه نقش کلیدی در ثبات مفصل شانه دارند. اگر عضلات شانه ضعیف شوند، احتمال در رفتن کتف افزایش می‌یابد. در این حالت، حتی فشار‌های کمتری هم می‌توانند باعث جابجایی مفصل شوند. این مشکل معمولاً در افرادی که تمرینات قدرتی و تقویت عضلات شانه را به طور منظم انجام نمی‌دهند، مشاهده می‌شود.
مشکلات ساختاری
برخی افراد ممکن است به طور طبیعی ساختار شانه‌ای ضعیف‌تر داشته باشند. به عبارت دیگر، عمق حفره شانه ممکن است به اندازه کافی برای نگه داشتن سر استخوان بازو مناسب نباشد. در این موارد، احتمال در رفتن کتف بیشتر است، حتی بدون وجود آسیب خارجی شدید.
عوامل ژنتیکی
در بعضی موارد، عوامل ژنتیکی می‌توانند باعث مشکلات ساختاری در مفصل شانه شوند که این مشکلات احتمال در رفتن کتف را افزایش می‌دهند. این نوع در رفتن معمولاً به طور مزمن و در طول زمان رخ می‌دهد.
دلایل در رفتن مکرر شانه معمولاً به خاطر ضعف و آسیب در ساختارهای اطراف مفصل شانه است.علل اصلی این مشکل عبارتند از:
- آسیب به رباط‌ها و مفصل
- ضعف عضلات روتاتور کاف
- ساختار آناتومیکی ضعیف شانه
- بی‌توجهی به درمان صحیح بعد از دررفتگی اولیه
- فعالیت‌های ورزشی و فشار مداوم
چه کسانی بیشتر احتمال در رفتگی کتف در آنها وجود دارد؟
افراد زیر بیشتر در معرض دررفتگی کتف قرار می‌گیرند:
1. ورزشکاران: افرادی که در ورزش‌های تماسی و پرتحرک مانند فوتبال، بسکتبال، هندبال، کشتی و ورزش‌های رزمی فعالیت دارند، به دلیل برخوردها و حرکات شدید شانه، بیشتر در معرض دررفتگی کتف هستند. ورزش‌هایی مانند تنیس و وزنه‌برداری که فشار زیادی بر شانه وارد می‌کنند نیز خطر دررفتگی را افزایش می‌دهند.
2. افراد با سابقه آسیب شانه: کسانی که قبلاً دچار دررفتگی شانه شده‌اند یا به دلیل آسیب‌های گذشته مفصل شانه ضعیف‌تر شده است، بیشتر در معرض دررفتگی مجدد قرار دارند.
3. افراد با بی‌ثباتی ذاتی مفصل شانه: برخی افراد به طور طبیعی دارای مفاصل شل‌تر یا ضعیف‌تر هستند که باعث می‌شود مفاصل شانه آنها بی‌ثبات‌تر باشد و خطر دررفتگی افزایش یابد.
4. افراد مسن: با افزایش سن، عضلات و لیگامان‌های اطراف مفصل شانه ضعیف‌تر می‌شوند و استخوان‌ها شکننده‌تر می‌گردند. این امر باعث می‌شود که افراد مسن، به ویژه در صورت افتادن یا زمین خوردن، بیشتر در معرض دررفتگی شانه باشند.
5. افراد با شغل‌های پرتحرک: افرادی که شغل‌های فیزیکی سنگین مانند کارگران ساختمانی، نقاشان، یا کسانی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارند، بیشتر در معرض دررفتگی کتف قرار می‌گیرند.
در مجموع، هر فردی که درگیر فعالیت‌های پرتحرک یا دارای سابقه ضعف در مفصل شانه باشد، ممکن است در معرض خطر دررفتگی کتف قرار گیرد.
درمان خانگی در رفتگی شانه و کتف
توجه داشته باشید، به دلیل حاد بودن شرایط در رفتگی کتف، به هر صورتی که شده، خودتان را به پزشک متخصص برسانید تا کتف را جا بیندازد، در غیر صورت هر چه زمان نیز بگذرد، باعث درد و تورم بیشتر خواهید شد. در زیر توصیه‌هایی برای بعد از جا اندازی کتف شده است :
درمان خانگی دررفتگی کتف پس از جااندازی مفصل توسط پزشک می‌تواند به کاهش درد، تورم، و بهبود سریع‌تر کمک کند. برخی از روش‌های خانگی موثر برای مراقبت از شانه دررفته شامل موارد زیر است:
1. استفاده از کمپرس یخ: به مدت 20 تا 30 دقیقه هر 3 تا 4 ساعت یک بار کمپرس یخ روی شانه قرار دهید. این کار را به مدت 2 تا 3 روز انجام دهید تا تورم و التهاب کاهش یابد. حتماً یخ را درون پارچه یا حوله‌ای بپیچید تا از تماس مستقیم با پوست جلوگیری شود.
2. بی‌حرکت نگه داشتن شانه: برای جلوگیری از حرکت شانه و محافظت از آن، از آتل یا آویز شانه استفاده کنید. این کار به مفصل زمان می‌دهد تا به درستی بهبود یابد و از دررفتگی مجدد جلوگیری شود.
3. مصرف مسکن‌های ضدالتهابی: داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند. این داروها باید طبق دستور پزشک مصرف شوند تا از بروز عوارض جانبی جلوگیری شود.
4. انجام حرکات کششی تحت نظر پزشک: پس از چند روز استراحت، پزشک ممکن است تمرینات ساده و کششی را برای جلوگیری از سفتی مفصل و بهبود دامنه حرکتی توصیه کند. این تمرینات باید به آرامی و طبق دستور پزشک یا فیزیوتراپیست انجام شوند.
5. استراحت کافی: برای تسریع بهبودی، لازم است که به شانه زمان کافی برای استراحت دهید و از فعالیت‌های سنگین یا ورزش‌هایی که فشار زیادی به شانه وارد می‌کنند، اجتناب کنید.
در صورتی که علائم درد و تورم بهبود نیابند یا شانه به‌طور مکرر دچار دررفتگی شود، باید به پزشک مراجعه کنید. در برخی موارد نادر، ممکن است نیاز به جراحی وجود داشته باشد، که آرتروسکوپی به عنوان یک روش کم‌تهاجمی برای رفع مشکلات شانه پیشنهاد می‌شود.
بهترین روش درمان در رفتگی شانه چیست؟
بهترین روش درمان دررفتگی کتف شامل چندین مرحله مهم است که به تسریع روند بهبود و جلوگیری از عود مجدد آسیب کمک می‌کند. در ابتدا، پس از بروز آسیب، باید به سرعت به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه شود تا مفصل به طور صحیح جااندازی شود. این عمل معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌گیرد تا درد بیمار کاهش یابد.
پس از جااندازی مفصل، بیمار باید برای مدت مشخصی استراحت کرده و از حرکت دادن شانه خودداری کند. استفاده از آویز یا بانداژ برای بی‌حرکت نگه داشتن کتف در این مدت ضروری است. دوره استراحت معمولاً چند هفته طول می‌کشد، اما پس از آن باید فیزیوتراپی آغاز شود.
فیزیوتراپی به منظور بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی مفصل کتف بسیار اهمیت دارد. تمرینات تقویتی و کششی که توسط متخصص فیزیوتراپی تجویز می‌شود، به بهبود عملکرد عضلات اطراف مفصل کمک کرده و از دررفتگی مجدد جلوگیری می‌کند.
در برخی موارد شدید یا زمانی که دررفتگی کتف به صورت مکرر رخ دهد، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. این جراحی‌ها معمولاً برای تثبیت مفصل یا بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده انجام می‌شود.
پیروی از دستورات پزشک و انجام منظم تمرینات توانبخشی برای رسیدن به بهبودی کامل و جلوگیری از آسیب‌های آینده بسیار حیاتی است.
معرفی محصولات ارتوپدی برای درمان در رفتگی کتف 🛒
کتف بند الاستیک دوطرفه
برای اطلاعات بیشتر در مورد این محصول، اینجا کلیک کنید.
کتف بند الاستیک دوطرفه آدور
برای اطلاعات بیشتر در مورد این محصول، اینجا کلیک کنید.
در صورت عدم درمان در رفتگی کتف، چه عوارضی پیش رو می‌باشد؟
اگر دررفتگی کتف درمان نشود، عوارض جدی و طولانی‌مدتی ممکن است به وجود بیاید که می‌تواند عملکرد مفصل و کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. برخی از این عوارض عبارتند از:
1. دررفتگی مکرر شانه: بدون درمان مناسب، مفصل شانه ممکن است به طور مکرر دچار دررفتگی شود و این وضعیت می‌تواند منجر به درد مزمن و ناتوانی در حرکت طبیعی شانه شود.
2. آسیب به عصب‌ها و رگ‌های خونی: دررفتگی کتف می‌تواند به عصب‌ها و رگ‌های خونی اطراف مفصل آسیب برساند، که نتیجه آن بی‌حسی، ضعف عضلانی و مشکلات گردش خون در دست و بازو خواهد بود.
3. بی‌ثباتی مفصل: عدم درمان می‌تواند باعث بی‌ثباتی مداوم مفصل شانه شود، به طوری که شانه به راحتی و به طور مکرر در برود. این وضعیت به عنوان "دررفتگی مکرر" شناخته می‌شود و نیاز به درمان پیچیده‌تری خواهد داشت.
4. کاهش دامنه حرکتی و قدرت: در صورت عدم درمان، دامنه حرکتی و قدرت شانه ممکن است به طور دائمی کاهش یابد که می‌تواند فعالیت‌های روزمره و ورزشی فرد را محدود کند.
5. آرتروز مفصل: عدم درمان می‌تواند باعث بروز آرتروز در مفصل شانه شود. آرتروز باعث درد مزمن، سفتی و التهاب مفصل می‌شود و حرکت شانه را دشوارتر می‌کند.
6. آسیب به بافت‌های اطراف: بافت‌های اطراف مفصل مانند لیگامان‌ها، تاندون‌ها و عضلات ممکن است دچار آسیب‌های ثانویه شوند که روند بهبودی را پیچیده‌تر و طولانی‌تر می‌کند.
در نتیجه، درمان سریع و مناسب برای جلوگیری از این عوارض و حفظ سلامت و عملکرد مفصل کتف ضروری است.
انواع درمان‌های شانه و کتف
درمان دررفتگی کتف به شرایط و شدت آسیب بستگی دارد و روش‌های متعددی برای آن وجود دارد. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌کنیم:
1. جااندازی مفصل (ریدوکسیون): پزشک با تکنیک‌های خاصی مفصل کتف را به جای اصلی خود بازمی‌گرداند. این فرآیند معمولاً تحت بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود تا بیمار درد کمتری حس کند.
2. استفاده از اسپلینت یا آتل: پس از جااندازی مفصل، برای ثابت نگه داشتن شانه و جلوگیری از حرکت آن، استفاده از اسپلینت یا آتل توصیه می‌شود. این ابزارها به بهبود مفصل و کاهش خطر جابجایی مجدد کمک می‌کنند.
3. داروهای ضد درد و ضد التهاب: داروهای مسکن و ضد التهاب مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند و راحتی بیمار را در طول دوره درمان افزایش دهند.
4. فیزیوتراپی: یکی از مهم‌ترین مراحل درمان دررفتگی کتف، فیزیوتراپی است. پس از بهبودی اولیه، تمرینات کششی و تقویتی برای بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی کتف توسط فیزیوتراپیست ارائه می‌شود.
5. جراحی: در موارد شدید یا در صورت آسیب‌های همراه مانند پارگی لیگامان‌ها، ممکن است جراحی نیاز باشد. این نوع جراحی می‌تواند شامل بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده یا تثبیت مفصل با استفاده از پیچ‌ها و صفحات باشد.
6. استراحت و اجتناب از فعالیت‌های سنگین: برای جلوگیری از بازگشت دررفتگی، بیمار باید مدتی استراحت کند و از فعالیت‌های سنگین خودداری نماید تا مفصل کتف به طور کامل بهبود یابد.
هر یک از این روش‌ها با توجه به شرایط بیمار و نظر پزشک انتخاب می‌شود و می‌تواند در تسریع بهبود و کاهش خطر آسیب مجدد نقش مهمی ایفا کند.
جا انداختن کتف
جا انداختن کتف باید حتما توسط یه پزشک متخصص ارتوپد انجام شود. این فرایند به دلیل حساسیت‌های مفصل شانه و خطر آسیب به اعصاب و رگ‌های خونی اطراف آن، نیازمند دقت و مهارت ویژه است. پزشک با استفاده از تکنیک‌های دستی خاص، سر استخوان بازو را به داخل مفصل برمی‌گرداند. برای انجام این کار، ممکن است از داروهای آرام‌بخش یا بی‌حسی موضعی برای کاهش درد و راحتی بیمار استفاده شود.مهم‌ترین نکته در جا انداختن کتف این است که این کار نباید توسط افراد غیرمتخصص یا در خانه انجام شود، زیرا هرگونه حرکت اشتباه می‌تواند باعث آسیب‌های بیشتر شود.
چرا نباید کتف را داخل خانه جا انداخت؟
زیرا اگر جا انداختن کتف توسط یک فرد غیر متخصص انجام بشود ممکن است آسیب های شدیدی به شما بزند.
آسیب های که ممکن است پیش بیاید عبارت از:
- آسیب به بافت‌ها و اعصاب:
جا انداختن اشتباه ممکنه به عصب‌ها، رگ‌ها و تاندون‌های اطراف شانه آسیب بزند. برای مثال، اگر به عصب‌های بازو فشار وارد بشود، ممکنه حس دست کاهش پیدا کند یا حتی پاراژزی (بی‌حسی یا ضعف) ایجاد بشود. - تشخیص دقیق نیاز به تصویربرداری داره:
قبل از جا انداختن، باید مطمئن بشید که فقط دررفتگی اتفاق افتاده و هیچ شکستگی یا آسیب دیگری وجود ندارد. این کار فقط با تصویربرداری (مثل رادیوگرافی) امکان‌پذیر است. اگر شکستگی در استخوان شانه وجود داشته باشد، جا انداختن بدون توجه به اون ممکنه باعث تشدید مشکل بشد. - ریسک‌های دیگر:
گاهی اوقات ممکنه همراه با دررفتگی شانه، رباط‌ها یا مفاصل دیگر هم آسیب ببینند. این آسیب‌ها نیاز به درمان دقیق و مخصوص خودشون دارند و اگر اشتباهی در جا انداختن رخ بده، می‌تونه منجر به آسیب‌های مزمن بشود.
جا انداختن کتف در طب سنتی
جا انداختن کتف در طب سنتی روش‌های طبیعی و بدون استفاده از تجهیزات پزشکی مدرن، درمان می‌شود. در طب سنتی، درمان دررفتگی شانه معمولاً با استفاده از روش‌هایی مانند دستکاری‌های دستی و استفاده از گیاهان دارویی برای کاهش درد و التهاب همراه بوده. یکی از روش‌ها استفاده از تکنیک‌های ماساژ یا فشار به شانه بود که با هدف بازگرداندن مفصل به موقعیت طبیعی انجام می‌شد. این روش‌ها اغلب توسط درمانگران ماهر و با تجربه انجام می‌شد تا از بروز آسیب‌های بیشتر جلوگیری شود.
در طب سنتی همچنین گیاهانی مانند زردچوبه و زنجبیل برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شود. این گیاهان به‌طور طبیعی خواص ضد التهابی دارند و به بهبود روند درمان کمک می‌کنند. همچنین، برخی درمانگران از کمپرس‌های گرم یا سرد به‌عنوان روش‌هایی برای کاهش درد و تورم استفاده می‌کردند. البته باید توجه داشت که این روش‌ها ممکن است به‌طور موقت تسکین‌دهنده باشند، اما هیچ‌گاه جایگزین درمان‌های پزشکی مدرن و ایمن برای جا انداختن شانه نمی‌شوند. در نهایت، برای درمان دررفتگی شانه باید به پزشکی متخصص در این زمینه مراجعه کرد تا از آسیب‌های جدی‌تر جلوگیری شود.
راهکار هایی برای تقویت کتف
تقویت عضلات شانه یا کتف یکی از مهم‌ترین بخش‌های برنامه‌های ورزشی و درمانی برای پیشگیری از در رفتگی شانه و بهبود عملکرد شانه است. در ادامه به راهکارهایی برای تقویت کتف می‌پردازیم.
- تمرینات قدرتی برای عضلات شانه:
یکی از بهترین روش‌ها برای تقویت کتف، انجام تمرینات قدرتی است که به تقویت عضلات مختلف شانه، از جمله عضلات ترپزیوس، دلتوئید و روتاتور کاف کمک می‌کند. تمریناتی مثل پرس شانه، فلای سینه با دمبل و حرکت‌های کششی با کش می‌توانند عضلات شانه را تقویت کنند. - تقویت عضلات روتاتور کاف:
عضلات روتاتور کاف به تثبیت مفصل شانه کمک می‌کنند و تقویت این عضلات به پیشگیری از در رفتن کتف و سایر آسیب‌ها کمک می‌کند. تمریناتی مانند چرخش داخلی و خارجی با کش، پلانک‌های شانه‌ای و حرکت‌های بارفیکس برای تقویت این عضلات بسیار موثرند. - کششی برای انعطاف‌پذیری بیشتر:
انعطاف‌پذیری به عملکرد صحیح شانه کمک می‌کند. کشش‌های مداوم به عضلات شانه این امکان را می‌دهد که با حرکت‌های مختلف بدن هماهنگ شوند و از آسیب‌های ناشی از حرکت‌های ناگهانی جلوگیری کنند. کشش‌های ساده مانند کشش شانه به جلو و کشش دراز کردن دست‌ها بالای سر برای افزایش انعطاف‌پذیری شانه مفید هستند. - تمرینات پایداری و کنترل حرکت:
تمرینات پایداری مانند تمرینات با توپ سوئیسی یا بالا بردن دست به صورت متناوب برای تقویت ثبات مفصل شانه بسیار موثر است. این تمرینات باعث می‌شود که عضلات شانه کنترل بهتری روی حرکت‌های مختلف داشته باشند و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنند. - تمرینات مقاومتی با کش:
استفاده از کش‌های مقاومتی یکی از راه‌های ساده و موثر برای تقویت عضلات شانه است. تمرینات کششی با کش می‌تواند به تقویت عضلات روتاتور کاف، عضلات دلتوئید و عضلات پشتی کمک کند. همچنین، این تمرینات امکان انجام حرکات کنترل‌شده‌تر و با فشار مناسب را فراهم می‌آورند.
مدت زمان درمان در رفتگی کتف چقدر است؟
مدت زمان درمان دررفتگی کتف به شدت آسیب، روش درمانی انتخابی، و وضعیت کلی بیمار بستگی دارد. به طور کلی، روند بهبودی به شرح زیر است:
1. جااندازی مفصل: پس از جااندازی، بیمار باید حداقل 1 تا 3 هفته شانه خود را با استفاده از آتل یا بانداژ بی‌حرکت نگه دارد. در این مدت، استراحت و عدم استفاده از شانه ضروری است.
2. فیزیوتراپی و توانبخشی: پس از گذشت دوره بی‌حرکتی، فیزیوتراپی برای بازگرداندن دامنه حرکتی و تقویت عضلات شانه شروع می‌شود. این مرحله معمولاً 4 تا 6 هفته طول می‌کشد، اما در موارد شدیدتر ممکن است زمان بیشتری نیاز باشد.
3. بهبودی کامل: برای فعالیت‌های روزمره و سبک، معمولاً بیمار بعد از 6 تا 8 هفته می‌تواند به حالت عادی برگردد. اما برای ورزشکاران یا افرادی که فعالیت‌های سنگین دارند، ممکن است تا 3 ماه یا بیشتر طول بکشد تا به فعالیت‌های کامل بازگردند.
در صورت نیاز به جراحی یا در مواردی که آسیب به عضلات یا تاندون‌ها شدید باشد، روند بهبودی ممکن است طولانی‌تر شود و به 6 ماه یا بیشتر برسد.
خلاصه کلام
دررفتگی کتف یکی از آسیب‌های رایج مفصل شانه است که نیاز به درمان فوری دارد. برای درمان این مشکل، ابتدا باید مفصل توسط پزشک جا انداخته شود. پس از آن، اقدامات درمانی خانگی مانند استفاده از کمپرس یخ برای کاهش تورم، بی‌حرکت نگه داشتن شانه با آتل، مصرف مسکن‌های ضدالتهابی، و انجام تمرینات کششی تحت نظر پزشک یا فیزیوتراپیست برای بازیابی دامنه حرکتی توصیه می‌شود.
در صورت عدم درمان مناسب، دررفتگی کتف می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند دررفتگی مکرر، آسیب به عصب‌ها و رگ‌های خونی، بی‌ثباتی مفصل، کاهش دامنه حرکتی و قدرت، و بروز آرتروز شود. افرادی مانند ورزشکاران، افراد مسن و کسانی که سابقه آسیب به شانه دارند بیشتر در معرض خطر این آسیب قرار دارند.
در برخی موارد شدید یا مکرر، ممکن است نیاز به جراحی باشد که آرتروسکوپی به عنوان روشی کم‌تهاجمی برای درمان مشکلات شانه پیشنهاد می‌شود. رعایت دقیق دستورات پزشکی و مراقبت‌های بعد از درمان، از جمله پیگیری منظم با پزشک، برای جلوگیری از عود مجدد و بهبود کامل ضروری است.
