درمان در رفتگی کتف
درمان دررفتگی کتف یکی از مسائل شایع در زمینه آسیب‌های ورزشی و روزمره است که نیاز به مراقبت‌های ویژه و حرفه‌ای دارد. در صورت بروز این آسیب، اولین اقدام مراجعه فوری به پزشک متخصص برای جااندازی کتف است. استفاده از تکنیک‌های پیشرفته مانند آرتروسکوپی در سال‌های اخیر کمک کرده تا درمان دررفتگی کتف با حداقل درد و بدون نیاز به جراحی‌های تهاجمی انجام شود. پس از آن، دوره توانبخشی و فیزیوتراپی بسیار مهم است تا عضلات و بافت‌های اطراف مفصل کتف تقویت شوند و از بروز مجدد دررفتگی جلوگیری شود. تحقیقات نشان داده‌اند که رعایت دقیق مراحل درمان و تمرین‌های تقویتی، احتمال بازگشت دررفتگی کتف را تا 50 درصد کاهش می‌دهد.
در این مقاله از سایت سیب 115، می‌خواهیم در مورد به طور مفصل در مورد در رفتگی کتف، عوامل موثر و درمان آن نیز صحبت کنیم.
علائم در رفتگی کتف چیست؟
علائم دررفتگی کتف به وضوح نشان‌دهنده آسیب به مفصل شانه است. برخی از مهم‌ترین علائم شامل موارد زیر می‌شود:
1. درد شدید و ناگهانی: یکی از بارزترین علائم دررفتگی کتف، درد شدید و فوری در ناحیه شانه است که با حرکت دادن شانه افزایش می‌یابد.
2. تغییر شکل مفصل شانه: در صورت دررفتگی، شانه ممکن است ظاهر غیرطبیعی داشته باشد یا حالت "فرورفتگی" پیدا کند که نشان‌دهنده جابجایی استخوان از محل طبیعی آن است.
3. ناتوانی در حرکت شانه: فرد معمولاً نمی‌تواند شانه خود را به درستی حرکت دهد یا بازو را در موقعیت‌های عادی نگه دارد. حرکت شانه بسیار محدود و دردناک می‌شود.
4. تورم و کبودی: به دلیل آسیب به بافت‌های اطراف، ممکن است تورم و کبودی در ناحیه شانه و اطراف آن ظاهر شود.
5. احساس بی‌حسی یا گزگز: در برخی موارد، دررفتگی شانه می‌تواند باعث فشردگی اعصاب شود که منجر به بی‌حسی، گزگز، یا ضعف در بازو، دست، یا انگشتان می‌شود.
6. ضعف عضلانی: عضلات اطراف شانه ممکن است دچار ضعف شوند و توانایی حفظ یا حرکت بازو به شدت کاهش یابد.
7. صدای ترک یا تق تق: برخی افراد ممکن است هنگام دررفتگی صدای ترک خوردن یا "تق" در مفصل شانه را تجربه کنند.
این علائم به سرعت پس از آسیب ظاهر می‌شوند و نیاز به درمان فوری پزشکی دارند تا از آسیب‌های بیشتر به مفصل و بافت‌های اطراف جلوگیری شود.
چه کسانی بیشتر احتمال در رفتگی کتف در آنها وجود دارد؟
افراد زیر بیشتر در معرض دررفتگی کتف قرار می‌گیرند:
1. ورزشکاران: افرادی که در ورزش‌های تماسی و پرتحرک مانند فوتبال، بسکتبال، هندبال، کشتی و ورزش‌های رزمی فعالیت دارند، به دلیل برخوردها و حرکات شدید شانه، بیشتر در معرض دررفتگی کتف هستند. ورزش‌هایی مانند تنیس و وزنه‌برداری که فشار زیادی بر شانه وارد می‌کنند نیز خطر دررفتگی را افزایش می‌دهند.
2. افراد با سابقه آسیب شانه: کسانی که قبلاً دچار دررفتگی شانه شده‌اند یا به دلیل آسیب‌های گذشته مفصل شانه ضعیف‌تر شده است، بیشتر در معرض دررفتگی مجدد قرار دارند.
3. افراد با بی‌ثباتی ذاتی مفصل شانه: برخی افراد به طور طبیعی دارای مفاصل شل‌تر یا ضعیف‌تر هستند که باعث می‌شود مفاصل شانه آنها بی‌ثبات‌تر باشد و خطر دررفتگی افزایش یابد.
4. افراد مسن: با افزایش سن، عضلات و لیگامان‌های اطراف مفصل شانه ضعیف‌تر می‌شوند و استخوان‌ها شکننده‌تر می‌گردند. این امر باعث می‌شود که افراد مسن، به ویژه در صورت افتادن یا زمین خوردن، بیشتر در معرض دررفتگی شانه باشند.
5. افراد با شغل‌های پرتحرک: افرادی که شغل‌های فیزیکی سنگین مانند کارگران ساختمانی، نقاشان، یا کسانی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارند، بیشتر در معرض دررفتگی کتف قرار می‌گیرند.
در مجموع، هر فردی که درگیر فعالیت‌های پرتحرک یا دارای سابقه ضعف در مفصل شانه باشد، ممکن است در معرض خطر دررفتگی کتف قرار گیرد.
درمان خانگی در رفتگی شانه و کتف
توجه داشته باشید، به دلیل حاد بودن شرایط در رفتگی کتف، به هر صورتی که شده، خودتان را به پزشک متخصص برسانید تا کتف را جا بیندازد، در غیر صورت هر چه زمان نیز بگذرد، باعث درد و تورم بیشتر خواهید شد. در زیر توصیه‌هایی برای بعد از جا اندازی کتف شده است :
درمان خانگی دررفتگی کتف پس از جااندازی مفصل توسط پزشک می‌تواند به کاهش درد، تورم، و بهبود سریع‌تر کمک کند. برخی از روش‌های خانگی موثر برای مراقبت از شانه دررفته شامل موارد زیر است:
1. استفاده از کمپرس یخ: به مدت 20 تا 30 دقیقه هر 3 تا 4 ساعت یک بار کمپرس یخ روی شانه قرار دهید. این کار را به مدت 2 تا 3 روز انجام دهید تا تورم و التهاب کاهش یابد. حتماً یخ را درون پارچه یا حوله‌ای بپیچید تا از تماس مستقیم با پوست جلوگیری شود.
2. بی‌حرکت نگه داشتن شانه: برای جلوگیری از حرکت شانه و محافظت از آن، از آتل یا آویز شانه استفاده کنید. این کار به مفصل زمان می‌دهد تا به درستی بهبود یابد و از دررفتگی مجدد جلوگیری شود.
3. مصرف مسکن‌های ضدالتهابی: داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند. این داروها باید طبق دستور پزشک مصرف شوند تا از بروز عوارض جانبی جلوگیری شود.
4. انجام حرکات کششی تحت نظر پزشک: پس از چند روز استراحت، پزشک ممکن است تمرینات ساده و کششی را برای جلوگیری از سفتی مفصل و بهبود دامنه حرکتی توصیه کند. این تمرینات باید به آرامی و طبق دستور پزشک یا فیزیوتراپیست انجام شوند.
5. استراحت کافی: برای تسریع بهبودی، لازم است که به شانه زمان کافی برای استراحت دهید و از فعالیت‌های سنگین یا ورزش‌هایی که فشار زیادی به شانه وارد می‌کنند، اجتناب کنید.
در صورتی که علائم درد و تورم بهبود نیابند یا شانه به‌طور مکرر دچار دررفتگی شود، باید به پزشک مراجعه کنید. در برخی موارد نادر، ممکن است نیاز به جراحی وجود داشته باشد، که آرتروسکوپی به عنوان یک روش کم‌تهاجمی برای رفع مشکلات شانه پیشنهاد می‌شود.
بهترین روش درمان در رفتگی کتف چیست؟
بهترین روش درمان دررفتگی کتف شامل چندین مرحله مهم است که به تسریع روند بهبود و جلوگیری از عود مجدد آسیب کمک می‌کند. در ابتدا، پس از بروز آسیب، باید به سرعت به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه شود تا مفصل به طور صحیح جااندازی شود. این عمل معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌گیرد تا درد بیمار کاهش یابد.
پس از جااندازی مفصل، بیمار باید برای مدت مشخصی استراحت کرده و از حرکت دادن شانه خودداری کند. استفاده از آویز یا بانداژ برای بی‌حرکت نگه داشتن کتف در این مدت ضروری است. دوره استراحت معمولاً چند هفته طول می‌کشد، اما پس از آن باید فیزیوتراپی آغاز شود.
فیزیوتراپی به منظور بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی مفصل کتف بسیار اهمیت دارد. تمرینات تقویتی و کششی که توسط متخصص فیزیوتراپی تجویز می‌شود، به بهبود عملکرد عضلات اطراف مفصل کمک کرده و از دررفتگی مجدد جلوگیری می‌کند.
در برخی موارد شدید یا زمانی که دررفتگی کتف به صورت مکرر رخ دهد، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. این جراحی‌ها معمولاً برای تثبیت مفصل یا بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده انجام می‌شود.
پیروی از دستورات پزشک و انجام منظم تمرینات توانبخشی برای رسیدن به بهبودی کامل و جلوگیری از آسیب‌های آینده بسیار حیاتی است.
معرفی محصولات ارتوپدی برای درمان در رفتگی کتف 🛒
کتف بند الاستیک دوطرفه
برای اطلاعات بیشتر در مورد این محصول، اینجا کلیک کنید.
کتف بند الاستیک دوطرفه آدور
برای اطلاعات بیشتر در مورد این محصول، اینجا کلیک کنید.
در صورت عدم درمان در رفتگی کتف، چه عوارضی پیش رو می‌باشد؟
اگر دررفتگی کتف درمان نشود، عوارض جدی و طولانی‌مدتی ممکن است به وجود بیاید که می‌تواند عملکرد مفصل و کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. برخی از این عوارض عبارتند از:
1. دررفتگی مکرر شانه: بدون درمان مناسب، مفصل شانه ممکن است به طور مکرر دچار دررفتگی شود و این وضعیت می‌تواند منجر به درد مزمن و ناتوانی در حرکت طبیعی شانه شود.
2. آسیب به عصب‌ها و رگ‌های خونی: دررفتگی کتف می‌تواند به عصب‌ها و رگ‌های خونی اطراف مفصل آسیب برساند، که نتیجه آن بی‌حسی، ضعف عضلانی و مشکلات گردش خون در دست و بازو خواهد بود.
3. بی‌ثباتی مفصل: عدم درمان می‌تواند باعث بی‌ثباتی مداوم مفصل شانه شود، به طوری که شانه به راحتی و به طور مکرر در برود. این وضعیت به عنوان "دررفتگی مکرر" شناخته می‌شود و نیاز به درمان پیچیده‌تری خواهد داشت.
4. کاهش دامنه حرکتی و قدرت: در صورت عدم درمان، دامنه حرکتی و قدرت شانه ممکن است به طور دائمی کاهش یابد که می‌تواند فعالیت‌های روزمره و ورزشی فرد را محدود کند.
5. آرتروز مفصل: عدم درمان می‌تواند باعث بروز آرتروز در مفصل شانه شود. آرتروز باعث درد مزمن، سفتی و التهاب مفصل می‌شود و حرکت شانه را دشوارتر می‌کند.
6. آسیب به بافت‌های اطراف: بافت‌های اطراف مفصل مانند لیگامان‌ها، تاندون‌ها و عضلات ممکن است دچار آسیب‌های ثانویه شوند که روند بهبودی را پیچیده‌تر و طولانی‌تر می‌کند.
در نتیجه، درمان سریع و مناسب برای جلوگیری از این عوارض و حفظ سلامت و عملکرد مفصل کتف ضروری است.
انواع درمان‌های شانه و کتف
درمان دررفتگی کتف به شرایط و شدت آسیب بستگی دارد و روش‌های متعددی برای آن وجود دارد. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌کنیم:
1. جااندازی مفصل (ریدوکسیون): پزشک با تکنیک‌های خاصی مفصل کتف را به جای اصلی خود بازمی‌گرداند. این فرآیند معمولاً تحت بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود تا بیمار درد کمتری حس کند.
2. استفاده از اسپلینت یا آتل: پس از جااندازی مفصل، برای ثابت نگه داشتن شانه و جلوگیری از حرکت آن، استفاده از اسپلینت یا آتل توصیه می‌شود. این ابزارها به بهبود مفصل و کاهش خطر جابجایی مجدد کمک می‌کنند.
3. داروهای ضد درد و ضد التهاب: داروهای مسکن و ضد التهاب مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند و راحتی بیمار را در طول دوره درمان افزایش دهند.
4. فیزیوتراپی: یکی از مهم‌ترین مراحل درمان دررفتگی کتف، فیزیوتراپی است. پس از بهبودی اولیه، تمرینات کششی و تقویتی برای بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی کتف توسط فیزیوتراپیست ارائه می‌شود.
5. جراحی: در موارد شدید یا در صورت آسیب‌های همراه مانند پارگی لیگامان‌ها، ممکن است جراحی نیاز باشد. این نوع جراحی می‌تواند شامل بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده یا تثبیت مفصل با استفاده از پیچ‌ها و صفحات باشد.
6. استراحت و اجتناب از فعالیت‌های سنگین: برای جلوگیری از بازگشت دررفتگی، بیمار باید مدتی استراحت کند و از فعالیت‌های سنگین خودداری نماید تا مفصل کتف به طور کامل بهبود یابد.
هر یک از این روش‌ها با توجه به شرایط بیمار و نظر پزشک انتخاب می‌شود و می‌تواند در تسریع بهبود و کاهش خطر آسیب مجدد نقش مهمی ایفا کند.
مدت زمان درمان در رفتگی کتف چقدر است؟
مدت زمان درمان دررفتگی کتف به شدت آسیب، روش درمانی انتخابی، و وضعیت کلی بیمار بستگی دارد. به طور کلی، روند بهبودی به شرح زیر است:
1. جااندازی مفصل: پس از جااندازی، بیمار باید حداقل 1 تا 3 هفته شانه خود را با استفاده از آتل یا بانداژ بی‌حرکت نگه دارد. در این مدت، استراحت و عدم استفاده از شانه ضروری است.
2. فیزیوتراپی و توانبخشی: پس از گذشت دوره بی‌حرکتی، فیزیوتراپی برای بازگرداندن دامنه حرکتی و تقویت عضلات شانه شروع می‌شود. این مرحله معمولاً 4 تا 6 هفته طول می‌کشد، اما در موارد شدیدتر ممکن است زمان بیشتری نیاز باشد.
3. بهبودی کامل: برای فعالیت‌های روزمره و سبک، معمولاً بیمار بعد از 6 تا 8 هفته می‌تواند به حالت عادی برگردد. اما برای ورزشکاران یا افرادی که فعالیت‌های سنگین دارند، ممکن است تا 3 ماه یا بیشتر طول بکشد تا به فعالیت‌های کامل بازگردند.
در صورت نیاز به جراحی یا در مواردی که آسیب به عضلات یا تاندون‌ها شدید باشد، روند بهبودی ممکن است طولانی‌تر شود و به 6 ماه یا بیشتر برسد.
خلاصه کلام
دررفتگی کتف یکی از آسیب‌های رایج مفصل شانه است که نیاز به درمان فوری دارد. برای درمان این مشکل، ابتدا باید مفصل توسط پزشک جا انداخته شود. پس از آن، اقدامات درمانی خانگی مانند استفاده از کمپرس یخ برای کاهش تورم، بی‌حرکت نگه داشتن شانه با آتل، مصرف مسکن‌های ضدالتهابی، و انجام تمرینات کششی تحت نظر پزشک یا فیزیوتراپیست برای بازیابی دامنه حرکتی توصیه می‌شود.
در صورت عدم درمان مناسب، دررفتگی کتف می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند دررفتگی مکرر، آسیب به عصب‌ها و رگ‌های خونی، بی‌ثباتی مفصل، کاهش دامنه حرکتی و قدرت، و بروز آرتروز شود. افرادی مانند ورزشکاران، افراد مسن و کسانی که سابقه آسیب به شانه دارند بیشتر در معرض خطر این آسیب قرار دارند.
در برخی موارد شدید یا مکرر، ممکن است نیاز به جراحی باشد که آرتروسکوپی به عنوان روشی کم‌تهاجمی برای درمان مشکلات شانه پیشنهاد می‌شود. رعایت دقیق دستورات پزشکی و مراقبت‌های بعد از درمان، از جمله پیگیری منظم با پزشک، برای جلوگیری از عود مجدد و بهبود کامل ضروری است.
