دیسک کمر ارثی است؟

امروزه متاسفانه، به دلایل مختلفی، قشر زیادی از افراد از بیماری دیسک کمر رنج می‌برند. در برخی موارد گفته می‌شود، دیسک کمر ارثی باشد. در این مقاله می‌خواهیم به طور دقیق این موضوع را بررسی کنیم و به این سوال پاسخ دهیم که آیا دیسک کمر ارثی است؟

آیا واقعا دیسک کمر ارثی است؟

مطالعات نشان داده‌اند که عوامل ژنتیکی می‌توانند در بروز دیسک کمر نقش داشته باشند. افراد با سابقه خانوادگی مشکلات دیسک ممکن است بیشتر در معرض خطر باشند. این به این معناست که اگر والدین یا سایر اعضای خانواده مشکلات دیسک کمر داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که فرزندان نیز دچار این مشکل شوند.

عوامل موثر در دیسک کمر

• شیوه نادرست زندگی
• افزایش سن
• عوامل محیطی

شیوه زنگی ناسالم

با داشتن شیوه ناسالم از جمله تغذیه ناسالم، بلند کردن اشیاء سنگین، بد نشستن و خوابیدن و ...، می‌تواند باعث تسریع آسیب دیدگی آسیب‌های بدنی شود. بنابراین با فرض اینکه شما به طور ژنتیکی مستعد دیسک کمر می‌باشید، مطمئن باشید با یک زندگی سالم، می‌توان تا حد لازم آنرا کنترل کرد.

افزایش سن

با افزایش سن، دیسک‌های بین مهره‌های ستون فقرات به طور طبیعی دچار فرسایش می‌شوند. این فرآیند طبیعی پیری می‌تواند منجر به بروز مشکلات دیسک کمر شود.

عوامل محیطی

با داشتن تنش‌های بالا، می‌توان گفت شخص موجب اضطراب و تشویش خاطر می‌شود. این مورد نیز باید حتماً در نظر داشته باشید.

تحقیقاتی درباره ارثی بودن دیسک کمر

در سال‌های اخیر، تحقیقات گسترده‌ای در زمینه عوامل ژنتیکی و محیطی موثر بر دیسک کمر انجام شده است. این مطالعات نشان می‌دهد که دیسک کمر نه تنها تحت تأثیر عوامل ژنتیکی، بلکه تحت تأثیر عوامل محیطی نیز قرار می‌گیرد.

کمربند طبی سخت نئوپرنی پددار آدور

برای خرید این محصول اینجا کلیک کنید.

تحقیقات ژنتیکی

1. تحقیقات دانشگاه کالج سلطنتی لندن:

   - در سال 2012، محققان از دانشگاه کالج سلطنتی لندن ژن PARK2 را مورد بررسی قرار دادند و نشان دادند که این ژن ممکن است با بروز دیسک کمر مرتبط باشد. این ژن ممکن است در افرادی که دچار دیسک‌های دژنراتیوی مهره‌ای هستند، غیرفعال شود.

2. مطالعات گسترده‌تر:

   - تحقیقات اخیر شامل بررسی ژن‌های مختلف مرتبط با ماتریکس خارج‌سلولی و واکنش‌های التهابی نیز بوده است. به عنوان مثال، پلی‌مورفیسم‌ها در ژن‌های متالوپروتئینازهای ماتریکسی (MMPها) مانند MMP3 و MMP9 با افزایش خطر تحلیل و فتق دیسک مرتبط شده‌اند. این آنزیم‌ها در تجزیه اجزای ماتریکس خارج‌سلولی نقش دارند که یک فرآیند کلیدی در تحلیل دیسک است.

3. ژن COL9A3:

   - شناسایی واریانت جدیدی در ژن COL9A3، که نقش مهمی در ساختار و عملکرد کلاژن در دیسک‌های بین‌مهره‌ای دارد، نشان‌دهنده یک مؤلفه ژنتیکی قوی در این اختلال است. این واریانت در خانواده‌ای با سابقه چندین مورد LDH یافت شد.

تحقیقات محیطی

عوامل محیطی متعددی نیز در افزایش خطر دیسک کمر موثر هستند. برخی از این عوامل شامل:

سبک زندگی و رژیم غذایی: عواملی مانند سبک زندگی بی‌تحرک، رژیم غذایی ناسالم و چاقی می‌توانند خطر ابتلا به دیسک کمر را افزایش دهند.

فعالیت‌های بدنی: انجام فعالیت‌های سنگین بدنی و بلند کردن نادرست اجسام می‌تواند باعث آسیب به دیسک‌های بین‌مهره‌ای شود.

نتیجه‌گیری

در حالی که تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در بروز دیسک کمر دارند، عوامل محیطی نیز تاثیر قابل توجهی بر این بیماری دارند. برای درک بهتر مکانیسم‌های بروز دیسک کمر و توسعه راهکارهای جدید درمانی، نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تری در این زمینه وجود دارد.

تحقیقات گذشته نشان داده است که عوامل ژنتیکی می‌توانند در افزایش خطر ابتلا به دیسک کمر نقش داشته باشند، اما هنوز ارتباط دقیق بین این عوامل و بروز بیماری به طور کامل مشخص نشده است. پیشرفت‌های اخیر در تحقیقات ژنتیکی درک عمیق‌تری از جنبه‌های وراثتی فتق دیسک کمری فراهم کرده و راه را برای روش‌های پیشگیری و درمان شخصی‌سازی شده بر اساس پروفایل ژنتیکی فرد هموار می‌سازد.

برای مطالعه بیشتر، می‌توانید به منابع زیر مراجعه کنید:

- [Genome-wide meta-analysis of lumbar disc herniation](https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2023.01.30.23284516v1)

- [Genetic Basis of Disc Degeneration](https://link.springer.com/article/10.1007/s13665-023-00434-5)