برای شکستگی مچ پا چه باید کرد؟
امروزه درمان‌های خانگی برای شکستگی و آسیب‌های مچ پا به یکی از روش‌های محبوب و پرطرفدار تبدیل شده است. همانطور که می‌دانید، شکستگی قوزک و مو برداشتن پا ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، چرا که در طول روز و با انجام فعالیت‌های روزمره، به خصوص در شرایطی که این فعالیت‌ها سنگین باشند، ممکن است دچار آسیب‌هایی مانند پیچ‌خوردگی مچ پا، دررفتگی یا شکستگی مچ پا شویم. در چنین مواقعی، درمان‌های خانگی می‌توانند به شما کمک کنند تا به سرعت درد و ناراحتی را کاهش دهید و فرایند بهبودی را تسریع کنید. در این مقاله قصد داریم تمامی روش‌های موثر و ساده‌ای که می‌توانید برای درمان شکستگی مچ پا استفاده کنید، ارائه دهیم و در نهایت به این سوال پاسخ دهیم : برای شکستگی مچ پا چه باید کرد ؟
چگونگی شکستن مچ پا
شکستگی مچ پا معمولاً به دلیل فعالیت‌های سنگین، بی‌احتیاطی در هنگام انجام کارهای روزمره یا حوادث ناگهانی رخ می‌دهد. این آسیب ممکن است به علت عدم توجه به نکات ایمنی هنگام راه رفتن، نشستن یا انجام فعالیت‌های فیزیکی باشد. شکستگی‌ها می‌توانند درد شدید، تورم، و کبودی را به همراه داشته باشند و در صورت عدم درمان مناسب، ممکن است عوارض جبران‌ناپذیری ایجاد کنند. بنابراین، پس از وقوع شکستگی، باید به سرعت اقدامات درمانی مناسب را انجام داد تا از تشدید آسیب جلوگیری شود.
انواع شکستگی مچ پا
انواع شکستگی مچ پا عبارتند از:
1. شکستگی قوزک جانبی: شکستگی تنها در استخوان خارجی مچ پا (نازک نی).
2. شکستگی قوزک داخلی: شکستگی در استخوان داخلی مچ پا (درشت نی).
3. شکستگی دو قوزکی: شامل شکستگی هر دو استخوان نازک نی و درشت نی.
درمان شکستن مچ پا
درمان شکستگی مچ پا بستگی به شدت و نوع شکستگی دارد و می‌تواند از درمان‌های خانگی تا جراحی‌های پیچیده را شامل شود. در ادامه به توضیح مفصل هر یک از روش‌های درمانی پرداخته می‌شود:
1. درمان خانگی شکستگی مچ پا:
در مواردی که شکستگی خفیف است، می‌توان با رعایت برخی نکات و استفاده از درمان‌های خانگی، به بهبود مچ پا کمک کرد. این روش‌ها شامل استراحت دادن به پا، استفاده از کمپرس‌های سرد برای کاهش تورم و التهاب، بالا نگه داشتن پا برای کاهش تجمع مایعات و درد، و بستن ناحیه آسیب‌دیده با باندهای فشاری به منظور کاهش تورم است. درمان خانگی ممکن است برای کسانی که دچار شکستگی‌های جزئی هستند مناسب باشد و با رعایت اصول مراقبتی می‌توان از بهبودی کامل اطمینان حاصل کرد.
2. درمان دارویی:
در مواردی که درد و التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است داروهایی مانند استامینوفن، ناپروکسن سدیم، و ایبوپروفن را برای کاهش درد و التهاب تجویز کند. این داروها کمک می‌کنند تا بیمار راحت‌تر بتواند مراحل بهبودی را طی کند. مصرف داروها باید مطابق با توصیه پزشک باشد و نباید خودسرانه مصرف شوند.
3. فیزیوتراپی:
پس از بهبود اولیه و رفع درد و تورم، انجام فیزیوتراپی برای بازگرداندن انعطاف‌پذیری و قدرت به مچ پا ضروری است. فیزیوتراپیست با تجویز تمرینات خاص و استفاده از تکنیک‌هایی مانند کمپرس آب گرم و سرد، تحریک الکتریکی برای کاهش درد و تورم، و تمرینات حرکتی به بهبود عملکرد پا کمک می‌کند. این تمرینات نه تنها به تسریع روند بهبودی کمک می‌کنند بلکه از خشکی و کاهش دامنه حرکتی مفاصل نیز جلوگیری می‌کنند.
4. جراحی:
در مواردی که شکستگی شدید باشد و یا استخوان‌ها از جای خود خارج شده باشند، جراحی ضروری است. جراحی ممکن است به یکی از سه روش زیر انجام شود:
- آتل‌بندی: در این روش، از آتل یا گچ برای ثابت نگه داشتن پا و کمک به جوش خوردن استخوان‌های شکسته استفاده می‌شود. این روش معمولاً برای شکستگی‌های جزئی که نیاز به جراحی پیچیده ندارند، کاربرد دارد.
- جا انداختن: اگر استخوان‌های مچ پا از جای خود جابجا شده باشند، پزشک ممکن است نیاز به جا انداختن آنها داشته باشد. این کار ممکن است به صورت دستی انجام شود و سپس آتل یا گچ برای ثابت نگه داشتن پا استفاده شود.
- عمل جراحی با استفاده از میله‌ها و پیچ‌ها: در موارد شکستگی‌های پیچیده‌تر، جراح ارتوپد ممکن است از میله‌های فلزی، پیچ و پلاک برای تثبیت استخوان‌ها در جای صحیح خود استفاده کند. این ابزارها ممکن است موقتی یا دائمی باشند و در صورت لزوم بعد از بهبود کامل برداشته شوند.
5. مراقبت پس از جراحی:
پس از جراحی، مراقبت‌های ویژه‌ای لازم است. بیمار باید استراحت کافی داشته باشد و از فشار آوردن به پای جراحی شده خودداری کند. همچنین، ممکن است نیاز به استفاده از وسایل کمکی مانند عصا باشد تا از ایجاد فشار بر پای آسیب‌دیده جلوگیری شود.
6. پیگیری‌های بعدی:
پس از هر نوع درمانی، پیگیری‌های بعدی شامل ویزیت‌های منظم با پزشک برای ارزیابی روند بهبودی و انجام تصاویر رادیولوژی برای بررسی وضعیت استخوان‌ها ضروری است. همچنین، تمرینات فیزیوتراپی تا زمانی که پای آسیب‌دیده به حالت عادی بازگردد، باید ادامه یابد.
این روش‌ها کمک می‌کنند تا بیماران با شکستگی مچ پا به طور کامل بهبود یافته و از عوارض طولانی مدت جلوگیری کنند.
خلاصه کلام
شکستگی مچ پا می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تصادفات رانندگی، زمین خوردن، قدم اشتباه برداشتن و استفاده‌ی بیش از حد از مچ پا رخ دهد. تصادفات رانندگی معمولاً منجر به شکستگی‌های شدیدتری می‌شود که نیاز به جراحی دارند. زمین خوردن یا سقوط از ارتفاع نیز از دلایل شایع شکستگی است، به ویژه در افراد مسن. همچنین، قدم اشتباه برداشتن یا پیچ‌خوردن مچ پا می‌تواند به شکستگی منجر شود. استفاده‌ی مکرر و بیش از حد از مچ پا در فعالیت‌هایی مانند دویدن طولانی نیز ممکن است باعث ترک‌های ریز یا شکستگی‌های استرسی شود. پوکی استخوان نیز خطر شکستگی را حتی در فعالیت‌های عادی افزایش می‌دهد.
