در رفتگی انگشت پا

ابوالفضل اهل زاده
20 شهريور 1403
41 مشاهده

در رفتگی انگشت پا وضعیتی است که در آن یکی از استخوان‌های انگشت پا از محل طبیعی خود خارج می‌شود. این مشکل معمولاً به علت ضربه مستقیم یا فشار شدید به انگشت پا ایجاد می‌شود، مثلاً هنگام ورزش، تصادف، یا برخورد با یک جسم سخت. علائم در رفتگی انگشت پا شامل درد شدید، ورم، کبودی، تغییر شکل انگشت و ناتوانی در حرکت دادن آن می‌باشد. اگر در رفتگی درمان نشود، ممکن است به مشکلات طولانی‌مدت مانند درد مزمن، کاهش حرکت یا تغییر شکل دائمی انگشت منجر شود.درمان در رفتگی انگشت پا معمولاً شامل جا انداختن استخوان به موقعیت طبیعی توسط پزشک، بستن انگشت با آتل یا باند، و استراحت می‌باشد. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

علل در رفتگی انگشت پا

در رفتگی انگشت شست پا می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از علل شایع آن عبارتند از:

1. ضربه مستقیم یا آسیب‌دیدگی ناگهانی:

برخورد انگشت شست با یک جسم سخت، مانند مبلمان یا دیوار، یا ضربه مستقیم در هنگام فعالیت‌های ورزشی می‌تواند باعث در رفتگی انگشت شود.

2. پیچ خوردن یا افتادن:

اگر پا به طور ناگهانی پیچ بخورد یا فرد بیفتد و انگشت شست تحت فشار یا کشش شدید قرار بگیرد، ممکن است از محل طبیعی خود خارج شود.

3. آسیب‌های ورزشی:

ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال، یا ورزش‌های رزمی که در آن‌ها ضربه یا فشار زیادی به پا وارد می‌شود، می‌تواند به در رفتگی انگشت شست پا منجر شود.

4. تصادفات:

حوادثی مانند تصادف خودرو یا سقوط اشیاء سنگین روی پا ممکن است باعث جابجایی استخوان‌های انگشت شست پا شود.

5. فشار مکرر:

فشار مکرر یا طولانی مدت روی انگشت شست، مثلاً در اثر پوشیدن کفش‌های تنگ یا پاشنه بلند، می‌تواند باعث ضعف در مفاصل و در نهایت در رفتگی شود.

6. ضعف یا ناپایداری مفصل:

برخی افراد ممکن است به دلیل ضعف در رباط‌ها یا ناپایداری مفصل انگشت شست، بیشتر در معرض در رفتگی باشند. این ممکن است به دلیل مشکلات ژنتیکی یا آسیب‌های قبلی باشد.

در صورت بروز در رفتگی انگشت شست پا، مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان صحیح ضروری است تا از بروز عوارض بیشتر جلوگیری شود.

علائم در رفتگی شست پا

علائم در رفتگی شست پا می‌تواند به طور قابل توجهی دردناک و آزاردهنده باشد. برخی از علائم شایع آن عبارتند از:

1. درد شدید و ناگهانی: در رفتگی شست پا معمولاً با درد شدید و ناگهانی همراه است که بلافاصله پس از آسیب احساس می‌شود.

2. تورم: شست پا معمولاً پس از در رفتگی دچار تورم قابل توجهی می‌شود. این تورم ممکن است به سرعت افزایش یابد.

3. کبودی: ناحیه اطراف شست پا ممکن است کبود یا تغییر رنگ دهد، که به دلیل آسیب به رگ‌های خونی در این ناحیه است.

4. تغییر شکل ظاهری انگشت: در موارد در رفتگی، شست پا ممکن است به طور واضح از حالت طبیعی خود خارج شده و دچار تغییر شکل شود.

5. ناتوانی در حرکت دادن انگشت: حرکت دادن انگشت شست پس از در رفتگی معمولاً بسیار دردناک یا غیرممکن است. فرد ممکن است احساس کند که انگشت در جای خود قفل شده است.

6. احساس بی‌حسی یا گزگز: در برخی موارد، به دلیل فشار روی اعصاب، ممکن است فرد احساس بی‌حسی یا گزگز در شست پا یا ناحیه اطراف آن داشته باشد.

7. حساسیت به لمس: لمس کردن شست پا پس از در رفتگی ممکن است به شدت دردناک باشد.

اگر به در رفتگی شست پا مشکوک هستید، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا آسیب ارزیابی شده و درمان مناسب انجام شود. درمان به موقع می‌تواند از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند.

درمان در رفتگی انگشت پا

درمان در رفتگی انگشت پا معمولاً به شدت آسیب و وضعیت بیمار بستگی دارد. مراحل عمومی درمان شامل موارد زیر است:

1. کمک‌های اولیه

- استراحت: باید فوراً فعالیت را متوقف کرده و از هرگونه فشار اضافی بر روی پا خودداری کنید.

- یخ‌گذاری: قرار دادن یخ بر روی ناحیه آسیب‌دیده به مدت 15 تا 20 دقیقه می‌تواند به کاهش درد و تورم کمک کند. یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید؛ از حوله یا پارچه استفاده کنید.

- بالا نگه‌داشتن پا: نگه داشتن پا در سطحی بالاتر از قلب می‌تواند به کاهش تورم کمک کند.

2. جا انداختن

- جا انداختن توسط پزشک: در صورت در رفتگی انگشت پا، پزشک ممکن است اقدام به جا انداختن استخوان به محل طبیعی خود کند. این فرآیند معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود تا درد کاهش یابد.

3. ثابت‌سازی

- آتل یا باند: پس از جا انداختن، پزشک ممکن است از آتل یا باند برای ثابت نگه‌داشتن انگشت و جلوگیری از حرکت استفاده کند. این کار به بهبود سریع‌تر و کاهش احتمال در رفتگی مجدد کمک می‌کند.

- بستن انگشت به انگشت مجاور: گاهی اوقات، انگشت آسیب‌دیده را به انگشت سالم مجاور می‌بندند تا حرکت آن محدود شود و فرآیند بهبود تسریع گردد.

4. داروها

- مسکن‌ها: استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

5. مراقبت‌های بعدی

- استراحت کافی: باید به انگشت و پا زمان کافی برای بهبود داد و از فعالیت‌هایی که ممکن است به آن فشار وارد کنند، پرهیز کرد.

- فیزیوتراپی: در مواردی، پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای بازگرداندن قدرت و انعطاف‌پذیری به انگشت توصیه کند.

- مراجعه منظم به پزشک: برای اطمینان از بهبود کامل، پیگیری‌های منظم با پزشک ضروری است.

6. جراحی (در صورت نیاز)

- جراحی: در موارد شدید که در رفتگی همراه با شکستگی استخوان یا آسیب شدید به رباط‌ها باشد، ممکن است نیاز به جراحی برای تثبیت استخوان‌ها یا ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده وجود داشته باشد.